Wielki Piątek

Liturgia Męki Pańskiej

  W skupieniu i ciszy gromadzimy się w Wielki Piątek na sprawowaniu pamiątki męki i śmierci Pana naszego Jezusa Chrystusa. Liturgia zaprasza przede wszystkim do rozważania biblijnego opisu męki Pańskiej, a następnie do adoracji i uczczenia Krzyża świętego. Podkreśla jednak bardziej chwałę odkupienia przez krzyż niż poniżenie przez mękę. Wspominając śmierć Chrystusa, pamiętamy, iż nie była ona dla Niego klęską i przegraną, nie była też niespodzianką, bo nieraz zapowiadał ją swoim uczniom. Śmierć Chrystusa była zwycięstwem i została opromieniona blaskiem zmartwychwstania. 

Nabożeństwo wielkopiątkowe rozpoczyna się liturgią słowa, w której naczelne miejsce zajmuje opis Męki Pańskiej według św. Jana. Po homilii następuje wyjątkowo uroczysta modlitwa powszechna, w której staramy się nie zapomnieć o nikim, bo wszystkich obmyła Krew Chrystusa przelana na krzyżu. Punktem szczytowym całej liturgii jest adoracja Krzyża i wspólna Komunia św. Zgodnie ze zwyczajem na zakończenie, eucharystyczne Ciało Chrystusa, które na zawsze pozostanie gwarancją naszego zmartwychwstania, a tym samym naszego wyzwolenia z niewoli grzechu i śmierci, zostaje uroczyście przeniesione do adoracji do tzw. Grobu Pańskiego.

Czytanie

  Proroctwo Izajasza przepowiada owoce męki i cierpienia Mesjasza, na którego Pan „zwalił winy nas wszystkich”. Cierpienie człowieka, zwłaszcza niewinnego, pozostanie zawsze tajemnicą. Odpowiedź dał nam Chrystus, jedyny i najwyższy Arcykapłan, ukrzyżowany Król, Syn Boży, źródło zbawienia dla wszystkich, którzy go słuchają. On z drogi krzyża czyni drogę chwały.

Przed modlitwą powszechną 

    Stajemy w duchu przed Chrystusem, wiszącym na ołtarzu Krzyża, na którym złożył w ofierze swoje życie za wszystkich ludzi. Podwyższony nad ziemią wszystkich pociągnął do Siebie. Dlatego modlimy się za wszystkich ludzi i za cały świat. Czynimy to posługując się modlitwą sięgającą starożytności chrześcijańskiej. Kapłan zapowiada intencję, następnie wszyscy modlą się w ciszy, po której kapłan podsumowuje modlitwy zgromadzenia specjalną prośbą. Każdorazowe Amen winno być świadomym włączeniem się i osobistym potwierdzeniem zanoszonych błagań. 

Adoracja Krzyża i Komunia Święta 

Odsłonięty krzyż pragniemy z wdzięcznością uczcić. Krzyż – Narzędzie śmierci stał się znakiem zwycięstwa i naszego zbawienia. Odsłonięcie Krzyża następuje w trzech etapach, za każdym razem klęka się i w odpowiedzi „Pójdźmy z pokłonem” wyraża się wdzięczność Chrystusowi za trud naszego zbawienia. 

Od krzyża prowadzi nas liturgia do Komunii św. Pragnie nam przez to powiedzieć, że między Ofiarą na Krzyżu a Eucharystią istnieje ścisły związek. Uczestniczymy zawsze w eucharystycznej Uczcie Baranka dzięki Jego ukrzyżowaniu. Komunia św. jest pokarmem, jest owocem zerwanym z drzewa Krzyża, z Drzewa nowego i nieśmiertelnego Życia.

Za chwilę Kapłan ukaże nam już nie drzewo i symbol do uwielbienia, ale samego Chrystusa, w Jego eucharystycznym i uwielbionym Ciele. Przyjmując Go upodabniamy się do Niego, także w oddaniu i codziennym  posłuszeństwie Bogu Ojcu aż do śmierci. 

Procesja do Grobu Pańskiego 

Zgodnie z wielowiekową tradycją na zakończenie liturgii wielkopiątkowej przenosi się Najświętszy Sakrament do Grobu Pańskiego. Naszą uwagę kierujemy przede wszystkim na wystawiony w monstrancji Najświętszy Sakrament. Grób Pański jest wypełniony prawdziwą obecnością Chrystusa.

Author: Parafia