Kim są Ministranci

Kto to jest ministrant?

„Ministrare” (z łaciny) znaczy „służyć”. Służymy Bogu, kiedy przyczyniamy się do tego, aby liturgia była piękna.
Słowo „ministrant” wskazuje szczególnie na służbę we Mszy świętej.

1. Ministrant jest POMOCNIKIEM przy sprawowaniu Mszy świętej i podczas innych nabożeństw liturgicznych.
– Ministrant usługuje księdzu, gdy przygotowywany jest ołtarz i dary ofiarne potrzebne do ofiary Mszy świętej. Pomaga również po zakończeniu Mszy świętej.

2. Ministrant jest tym, który NIESIE ZNAKI.
Ministrant niesie pewne określone przedmioty, które dla liturgii są niezbędne. Są to przedmioty, które dla liturgii mają szczególnie ważne znaczenie. One mają ludziom wierzącym coś przedstawiać i wskazać na inną rzeczywistość.

3. Ministrant powinien sam BYĆ ZNAKIEM.
Ministrant przez służenie wskazuje, że każde nabożeństwo liturgiczne sprawowane w kościele, jest nie tylko sprawą kapłana,¬ lecz sprawą całej parafii i wszystkich wiernych!
– Ministrant przez swoje służenie pokazuje, że „uczestniczy w liturgii’’ to znaczy „współdziałać i współtworzyć ją” -czynnie się w niej angażując! „

Patroni ministrantów:
– św. Tarsycjusz – męczennik rzymski, III wiek
– św. Stanisław Kostka – XVI wiek (Polska)
– św. Alojzy Gonzaga – XVI wiek (Włochy)
– św. Dominik Savio -XIX wiek (Włochy)
Każdy z nich osiągnął doskonałość dzięki:
– pracowitości
– sumienności
– gorliwości
– żarliwej modlitwie
– codziennemu naśladowaniu Chrystusa
Patronowie Ministrantów uczą nas, że Jezus każdego zaprasza nas na drogę do świętości

MODLITWA PRZED SŁUŻENIEM

Oto za chwilę przystąpię do ołtarza Bożego,
do Boga, który rozwesela młodość moją”.
Do świętej przystępuje służby.
Chcę ją dobrze pełnić.
Proszę Cię, Panie Jezu, o łaskę skupienia,
by myśli moje były przy Tobie,
by oczy moje były zwrócone na ołtarz,
a serce moje oddane tylko Tobie.
AMEN.

MODLITWA PO SŁUŻENIU

Boże, którego dobroć powołała mnie
do Twojej służby,
spraw, bym uświęcony uczestnictwem
w Twych tajemnicach
przez dzień dzisiejszy i całe me życie
szedł tylko drogą zbawienia.
Przez Chrystusa, Pana naszego.
AMEN.

Wskazania dla ministrantów

Ministrant
– Kocha Boga i dla Jego chwały wzorowo spełnia swoje obowiązki.
– Służy Chrystusowi w ludziach.
– Zwalcza swoje wady i pracuje nad swoim charakterem.
– Rozwija w sobie życie Boże.
– Poznaje liturgię i żyje nią.
– Wnosi wszędzie prawdziwą radość.
– Przeżywa Boga w przyrodzie.
– Zdobywa kolegów dla Chrystusa.
– Jest pilny i sumienny w nauce i pracy zawodowej.
– Modli się za Ojczyznę i służy jej rzetelną pracą

Ministrant przy ołtarzu i w zakrystii

1. Pamięta, że przy ołtarzu usługuje się samemu Bogu jako wybrany przedstawiciel wspólnoty parafialnej.
2. Aktywnie i w skupieniu uczestniczy w Liturgii: głośno i wyraźnie wypowiada słowa modlitw, bierze udział w śpiewach oraz starannie wykonuje czynności powierzone mu przez Przełożonych.
3. Odmawiając przed i po Mszy św. wspólną modlitwę ministrantów nie zapomina również o osobistym przygotowaniu i dziękczynieniu za posługę w czasie Liturgii
4. Stara się uczestniczyć w Eucharystii w sposób pełny, tzn. w stanie łaski uświęcającej, przyjmując Komunię św.
5. Troszczy się o czystość serca i ciała. Jego zawsze czysty strój liturgiczny jest znakiem serca gotowego na przyjęcie Chrystusa.
6. Bezpośrednio po przyjściu do zakrystii ubiera się w swoje szaty liturgiczne, a przed wyjściem starannie je składa lub wiesza na wieszaku.
7. Zawsze chętnie uczestniczy w przygotowaniu Świętej Liturgii i miejsca Jej odprawiania.
8. Niczego nie bierze i nie dotyka w kościele lub w zakrystii bez pozwolenia kapłana lub siostry zakrystianki.
9. Przychodzi do zakrystii co najmniej 10 minut przed rozpoczęciem Świętej Liturgii. Mówi z powagą i wyraźnie: „Króluj nam Chryste” i tym samym pozdrowieniem wita też przychodzącego kapłana.
10. Unika niepotrzebnych rozmów w zakrystii i prezbiterium. Z konieczności mówi krótko i rzeczowo, a przede wszystkim szeptem.
11. Stara się wypełniać dokładnie i w skupieniu sobie właściwą ministrancką posługę liturgiczną, a w razie potrzeby jest zawsze gotów podjąć funkcje ministranta stopnia niższego.
12. Po skończonej Liturgii wychodzi z zakrystii w ciszy i spokoju, pamiętając, że jest ona częścią Kościoła, w którym mieszka Bóg.